Gül
Gülün
tam ortasında ağlıyorum
Her akşam sokak ortasında öldükçe
Önümü arkamı bilmiyorum
Azaldığın duyup duyup karanlıkta
Beni ayakta tutan gözlerinin
Ellerini
alıyorum sabaha kadar seviyorum
Ellerin beyaz tekrar beyaz tekrar beyaz
Ellerinin bu kadar beyaz olmasından korkuyorum
Istasyonda tren oluyor biraz
Ben bazan istasyonu bulamıyan bir adamım
Gülü
alıyorum yüzüme sürüyorum
Her nasılsa sokağa düşmüş
Kolumu kanadımı kırıyorum
Bir kan oluyor bir kıyamet bir çalgı
Ve zurnanın ucunda yepyeni bir çingene
Cemal
Süreyya